Έχω ειδοποίηση από τον γιατρό.
Κάτι πάει στραβά,
δεν ανήκω πουθενά.
Ακούω φωνές μέσα στην καταχνιά.
Κάτι ενδέχεται να συμβεί,
όμως δεν μπορώ να βγάλω κιχ
όσο περιστοιχίζομαι από της σκέψης μου τα σίδερα.
Το οικόσημο εκπίπτει.
Ακούω τον γιατρό να με φωνάζει.
Η υπόληψη μας εξοστρακίζεται
και ο γιατρός με φωνάζει.
Πάντοτε διηγούμαι τις περιπέτειες μου,
για να αποκολληθώ από τα χείλη σου.
Κι όμως, νους τε και βλέμμα σε έχουν έμμονη ιδέα.
Ο θυμός μου διογκώνεται
και παρουσιάζονται τα πρώτα συμπτώματα.
Καλύτερα να αποταχθώ το παρελθόν μου.
Το οικόσημο εκπίπτει.
Ακούω τον γιατρό να με φωνάζει.
Η υπόληψη μας εξοστρακίζεται
και ο γιατρός με φωνάζει.
Βλέπω να σέρνεται η κιμωλία
και το γιατρό να με φωνάζει ευθύς αμέσως.
Αυτός ο χώρος είναι το σπίτι μου
και η σκέψη μου παραμένει ελεύθερη.
Η συνταγή από το γιατρό
καλύτερα να δοθεί σε μένα παρά σε σένα.
Το οικόσημο εκπίπτει.
Ακούω τον γιατρό να με φωνάζει.
Η υπόληψη μας εξοστρακίζεται
και ο γιατρός με φωνάζει.
Βλέπω να σέρνεται η κιμωλία
και το γιατρό να με φωνάζει ευθύς αμέσως.
Μια εξαγνιστική ταρίχευση
με περιμένει από την κλήση του γιατρού.