The Dangling Conversation [Greek translation]

Είναι μια νεκρή φύση σε ακουαρέλα

Ενός ήδη περασμένου απογεύματος

Καθώς λάμπει ο ήλιος μέσα από την δαντέλα της κουρτίνας

και σκιές ξεπλένουν το δωμάτιο.

Και καθόμαστε πίνοντας τον καφέ μας

Φωλιασμένοι στην αδιαφορία μας,

Σαν κοχύλια στο γυαλό

Μπορείς να ακούσεις τον ωκεανό να βρυγχάται

Στη μετέωρη συζήτηση

Και τους επιπόλαιους αναστεναγμούς,

τα σύνορα της ζωής μας.

Και διαβάζεις την Εμιλυ Ντικινσον σου,

Κι εγώ τον Ρόμπερτ Φρόστ μου

και μαρκάρουμε την περιοχή μας με σελιδοδεικτες

Που μετράνε τι έχουμε χάσει.

Σαν κακογραμμένο ποιημα

Στίχους χωρίς ρυθμό

Στροφές χωρίς ρίμα,

Σε συγκοπτώμενο ρυθμό

Χαμένοι στην μετέωρη συζήτηση

Και τους επιπόλαιους αναστεναγμούς,

τα σύνορα της ζωής μας.

Ναι, μιλάμε για πράγματα που έχουν σημασία,

Με λέξεις που πρέπει να ειπωθούν,

"Μπορεί η ανάλυση να αξίζει τον κόπο;"

"Είναι άραγε το θέατρο στα αλήθεια νεκρό;"

Και καθώς το δωμάτιο ξεθωριάζει απαλά

Και φιλώ μονάχα τη σκιά σου,

Δε νιώθω το χέρι σου

Ένας ξένος είσαι επάνω μου

Χαμένοι στην μετέωρη συζήτηση

Και τους επιπόλαιους αναστεναγμούς,

τα σύνορα της ζωής μας.