Είναι άδεια η κοιλάδα της καρδιάς σου
Ο ήλιος, ανατέλλει αργά ενώ περπατάς
Μακριά από όλους τους φόβους
Και όλα τα σφάλματα που έχεις αφήσει πίσω
Η σοδειά δεν έχει φαγητό για σένα να φας
Εσύ κανίβαλε, σαρκοφάγε, βλέπεις
Αλλά έχω δει το ίδιο
Ξέρω την ντροπή της ήττας σου
Αλλά θα συνεχίσω να ελπίζω
Και δεν θα σε αφήσω να πνιγείς
Με τη θηλειά που είναι γύρω από το λαιμό σου
Και θα βρω δύναμη μέσα από τον πόνο
Και θα αλλάξω το δρόμο μου
Θα ξέρω το όνομά μου όταν με ξαναφωνάξουν
Γιατί έχω άλλα πράγματα για να γεμίσω το χρόνο μου
Πάρε ό,τι είναι δικό σου και θα πάρω ό,τι είναι δικό μου
Τώρα άσε με στην αλήθεια
Που θα φρεσκάρει το κατεστραμμένο μου μυαλό
Λοιπόν δέσε με στη θέση μου και κλείσε τα αυτιά μου
Μπορώ να δω χήρες και ορφανά ανάμεσα στα δάκρυά μου
Ξέρω την αποστολή μου παρά τα σφάλματά μου
Και παρά τους φόβους μου
Αλλά θα συνεχίσω να ελπίζω
Και δεν θα σε αφήσω να πνιγείς
Με τη θηλειά που είναι γύρω από το λαιμό σου
Και θα βρω δύναμη μέσα από τον πόνο
Και θα αλλάξω το δρόμο μου
Θα ξέρω το όνομά μου όταν με ξαναφωνάξουν
Λοιπόν βγες από τη σπηλιά σου περπατώντας στα χέρια σου
Και δες τον κόσμο ανάποδα
Μπορείς να καταλάβεις την εξάρτηση
Όταν θα ξέρεις το χέρι του δημιουργού
Λοιπόν κάνε τη σιρίνα σου να ακουστεί
Και τραγούδα ό,τι θέλεις
Δεν θα ακούσει αυτά που θα πεις
Γιατί χρειάζομαι ελευθερία τώρα
Και πρέπει να ξέρω πώς
Να ζήσω τη ζωή μου όπως πρέπει
Αλλά θα συνεχίσω να ελπίζω
Και δεν θα σε αφήσω να πνιγείς
Με τη θηλειά που είναι γύρω από το λαιμό σου
Και θα βρω δύναμη μέσα από τον πόνο
Και θα αλλάξω το δρόμο μου
Θα ξέρω το όνομά μου όταν με ξαναφωνάξουν