Πες μου ποιος δεν αγαπά
Αυτό που ποτέ δεν μπορεί να επιστρέψει
Δεν μπορείς ποτέ να ξεχάσεις πώς σε έκανε να νιώθεις
Η ψευδαίσθηση είναι βαθιά
Βαθιά σαν τη νύχτα
Καταλαβαίνω από τα δάκρυά σου
Πώς τα θυμάσαι όλα
Έχω παραλύσει από
Το αίμα του Χριστού
Ακόμα κι αν θολώνει τα μάτια μου
Δεν μπορώ να σταματήσω
Πώς είναι να είσαι στεγνός
Να περπατάς γυμνός στον ήλιο
Ό,τι οφθαλμαπάτη βλέπω είναι μία οφθαλμαπάτη από σένα
Και όσο δροσίζομαι στο λυκόφως
Και γεύομαι την αλμύρα στο δέρμα μου
Θυμάμαι όλα τα δάκρυα
Όλα τα μισόλογα
Έχω παραλύσει από
Το αίμα του Χριστού
Ακόμα κι αν θολώνει τα μάτια μου
Δεν μπορώ να σταματήσω
Όταν η λάμψη της δύσης του ήλιου
Απομακρυνθεί από σένα
Δεν θα ξέρεις πια
Αν κάτι από όλα αυτά ήταν όντως αληθινό