Να, το Παρίσι ξυπνάει ξανά στα σκαλιά της Παναγιάς
Ψαράδες ψαρεύουν, φουρνάρηδες ψήνουν στα σκαλιά της Παναγιάς
Οι μεγάλες καμπάνες βροντάνε, οι μικρές τραγουδάνε γλυκά
Κι αυτή η μουσική είναι η ίδια η ψυχή της παλιάς
Της μεγάλης Παναγιάς
Μαύρο σκοτάδι είχε πέσει στον μόλο στα σκαλιά της Παναγιάς
Να 'τοι οι τσιγγάνοι, σκιές που γλιστρούν στα στενά της γειτονιάς
Όμως κάποιος τους στήνει παγίδα ένας άγριος, κακός δικαστής
Μια μορφή σαν γροθιά, σιδερένια, βαριά, σαν του εχθρού
Του εχθρού της Παναγιάς
Ο Κλωντ Φρόλο δικαστής, κριτής του κόσμου αυτού
Κυνηγάει παντού τη διαφθορά εκτός εαυτού
Dies irae, dies illa (Dies irae, dies illa)
Dies irae, dies illa (Dies irae, dies illa)
Solvet saeclum in favilla
Teste David cum sibylla
Quantus tremor est futurus
Quando Judex est venturus
Έχυσες αίμα αθώων ανθρώπων στα σκαλιά της Παναγιάς
Θες να σκοτώσεις κι ετούτο το βρέφος στα σκαλιά της Παναγιάς;
Ο εαυτός σου μπορεί να το αντέχει, να σου λέει πως δεν έχει ενοχές
Μα ποτέ δεν θα βρεις πουθενά να κρυφτείς απ' το βλέμμα
Απ' τη ματιά της Παναγιάς
(Κύριε ελέησον)
Και για πρώτη του φορά ο άγριος δικαστής
(Κύριε ελέησον)
Ένιωσε πως κάπου υπάρχει ο ανώτατος κριτής
Ζήσε εδώ καλά κρυμμένο σαν σε φυλακή
Η φριχτή μορφή σου ίσως θα μου χρειαστεί κάποια στιγμή
Να έχω ένα αίνιγμα για όλους εσάς στα σκαλιά της Παναγιάς
Ποιος είναι άγγελος, ποιος σατανάς;
Και ηχούν παντού καμπάνες στην καρδιά της Παναγιάς