Yavaşça nefes alıyorum, mekanik kalp ritmi ile
Yaşayanlarla iletişimi kaybediyorum
Yüce televizyon fişe takıldı, melez boş beyin
Oyunda gerçek olan hiçbir şey görmüyorum
Gerilim devamlı olarak büyüyor
Sebepsiz bir refleks benimki, kusursuca işleyen bir sistem tarafından yürütülen
Sürekli tetikte olmaya çalışıyorum
Ve farkediyorum ki uzun zamandır tetikte olmaktan rahat bir nefes alamamışım
İhmal edilmiş duygular diğer tarafta felaket yolculuğuna yol açar
Çok fazla strese ve özgüven eksikliğine maruz kaldım
Çok derinde küçük bir umut bana hediye olarak verildi
Gözlerimi uzun zamandır kapatmadım, deniyorum
Bu formlara ve renklere artık katlanamıyorum
Yaşadığım onca şeye rağmen, yine de devam etmeye hazırım
Gözlerimi açık tutmaya çalışıyorum, ve farkediyorum
Bu ölüm ve yaşam denilen şey herşeyden daha kıymetlidir
Kefenimin cebine hiçbir şey koymayacağım
Mal mülk olmadan, bavulsuz ve yüksüz seyahat etmeyi tercih ederim
Ben şu gün boyu can alanlardanım
Fakat hala nasıl ölüneceğini bilmiyorum
Her şeyi boşvermenin tek yolu ölme sanatıdır
Ruhumun gizli yönlerinin içinde alıştırma yaparım
Aynadaki yansımam,
Sonsuza kadar kendine ait bir yaşam el etti.