Gabriel:
Cevaplara sahipmişim gibi davranmıyorum.
Anahtarı tuttuğumu da söylemedim asla.
Ama bir şekilde bir ışık görüyorlar bende.
Olması gereken adam değil miyim ben?
İnsanlar etrafımda toplaştıkça, asla bu kadar yalnız hissetmedim.
Bu birisi olmak için bir şans mı, bu güneşteki anım mı?
Bilinmezle yüzleşmekten neden bu kadar korkuyorum ki?
Bende buldukları inanç ve onları özgür bırakanın ben olduğumu düşünüyorlar.