Κάθε ώρα κάθε μέρα
Χάνεται ετούτη η οικειοθελής μοναξιά
Η πίεση που
Κάθε σου νεύρο διατρέχει
Θα ανατείλει και τελείως θα σβηστεί
Υπάρχει σε αυτή την μέθοδο τρέλα
Έκδηλος πλέον κομφορμισμός
Όταν η αυτοπεποίθηση γίνεται εχθρός
Τα ερωτήματά μας το νόημά τους χάνουν εν καιρώ
Εύχεσαι να φύγει και με κάποιο τρόπο πίσω σε εσένα επιστρέφει
Μια αποκηρυγμένη μοναξιά
Της σοφίας μας η ρηχή δεξαμενή
Πάνω στο αθώο μας πρόσωπο αντανακλάται
Ανάμεσα σε κρίσεις ατόφιου άγχους
Βλέπεις την ανθρωπότητα να ξεγλιστρά
Ωθείς το ψέμα να αποτελέσει ένα απόλυτο
Από όπου δεν θα υπάρχει πια επιστροφή
Υπάρχει στην επιφάνεια ένα πρόσωπο
Που δεν θέλω ποτέ μου να αντικρίσω
Υπάρχει πάνω από το νερό ένα φως
Που δεν θα έπρεπε να υπάρχει
Εάν κρύβεται αλήθεια στην αντίσταση αυτή
Δεν θέλω ποτέ μου να την μάθω