Σταθμεύεις το αμάξι στο πλάι του δρόμου
Πρέπει να ξέρεις ότι ο τροχός του χρόνου θα σε ισοπεδώσει κι εγώ το ίδιο
Όταν γελάς εις βάρος ανθρώπων που νιώθουν τόσο μόνοι
Η μόνη τους επιθυμία είναι να πεθάνουν
Λοιπόν φοβάμαι ότι αυτό δε με κάνει να γελάω
Εύχομαι να μπορούσα να γελάσω
Μα αυτό το αστείο δεν έχει πλάκα άλλο πια
Είναι πολύ κοντά στην εστία
Και πολύ κοντά στο μεδούλι
Πιο πολύ απ' όσο θα μάθεις εσύ ποτέ
Τους κλωτσάς σαν πέφτουν κάτω
Ήταν σκοτεινά την ώρα που οδηγούσα προς το σπίτι
Και πάνω στα παγωμένα τα δερμάτινα καθίσματα
Λοιπόν μου ήρθε ξαφνικά
Ότι ίσως και να πεθάνω μ' ένα χαμόγελο στα χείλη τελικά
Το έχω δει αυτό να συμβαίνει σε άλλων ανθρώπων τις ζωές
Και τώρα συμβαίνει στη δική μου