Αδελφή...δεν είμαι ποιητής,αλλά ενας εγληματίας
Και ποτε δεν είχες μια ευκαιρία
Αγάπησε το,η αστο;δεν μπορείς να καταλάβεις;
Ένα όμορφο πρώσοπο,αλλά αυτό κάνεις για αυτο συνέχισε
Και συνέχισε και συνέχισε...
Δεν θα αντιμετωπίσω την σκηνη εαν με πληρώσετε !
Είμαι απλά ο τρόπος που ο γιατρός με έφτιαξε
Πάνω και πάνω και πάνω και πάνω...
Αγάπη είναι το κόκκινο τριαντάφυλλο στη πόρτα του φέρετρου σου
Έτσι είναι η ζωή,αιμοραγόντας στο πάτωμα,το πάτωμα,το πάτωμα..
Ποτέ δεν θα με κάνεις να φύγω
Το αρκίζομαι αυτό στο μανίκι μου:
Δώσε μου ένα λόγο να πιστέψω!
Για αυτο δώσε μου όλο το δηλητίριο σου,
Και δώσε μου όλα τα χάπια σου!
Και δωσε μου όλες τις απελπισμένες καρδίες,
Και κάνε με άρρωστο!
Τρέχουμε πίσω απο κάτι
Που ποτέ δεν θα σκοτώσεις
Εαν αυτό είναι οτι θέλεις
Τότε πηροφόλησε στη βούληση!
Κύρηξε ότι θέλεις,αλλά ποιος θα με σώσει?
Θα κράτήσω ένα όπλο μέσα στο βιβλίο που μου έδωσες!
Χαληλούια:κλείδωσε και φόρτωσε
Μαυρο είναι το φιλί,το άγγιγμα το φιδιού γιού
Δεν είναι το σημάδι ή η πληγή που σε κάνουν ένα
Και τρέξε και τρέξε και τρέξε
Ποτέ δεν θα με κάνεις να φύγω
Το αρκίζομαι αυτό στο μανίκι μου:
Δώσε μου ένα λόγο να πιστέψω!
Για αυτο δώσε μου όλο το δηλητίριο σου,
Και δώσε μου όλα τα χάπια σου!
Και δωσε μου όλες τις απελπισμένες καρδίες,
Και κάνε με άρρωστο!
Τρέχουμε πίσω απο κάτι
Που ποτέ δεν θα σκοτώσεις
Εαν αυτό είναι οτι θέλεις
Τότε πηροφόλησε στη βούληση!
Ποτέ δεν θα με κάνεις να φύγω
Το αρκίζομαι αυτό στο μανίκι μου:
Θέλεις να ακολουθήσεις κάτι
Δώσε μου ένα καλύτερο λόγο να οδηγώ
Απλά δώσε μου ότι χρειάζομαι
Δώσε μου ένα λόγο να πιστέψω!
Για αυτο δώσε μου όλο το δηλητίριο σου,
Και δώσε μου όλα τα χάπια σου!
Και δωσε μου όλες τις απελπισμένες καρδίες,
Και κάνε με άρρωστο!
Τρέχουμε πίσω απο κάτι
Που ποτέ δεν θα σκοτώσεις
Εαν αυτό είναι οτι θέλεις
Τότε πηροφόλησε στη βούληση!