Μεθυσμένο το φεγγάρι βγήκε απόψε στα στενά
είχε πιει και είχε πάρει απ’ τα χείλη σου φιλιά
και το βλέπω και πεθαίνω μες στης νύχτας τα σκαλιά
σ’ αγαπάω και ζηλεύω ότι σ’ έχει αγκαλιά.
Θα το σβήσω το φεγγάρι, θα σε πάρω από δω
θέλω μέσα στην καρδιά σου να υπάρχω μόνο εγώ
θα το σβήσω το φεγγάρι, θα σε πάρω από δω
θέλω μέσα στην καρδιά σου να υπάρχω μόνο εγώ.
Ένα κόκκινο φεγγάρι σού γελάει στη νυχτιά
θέλει λέει να σε πάρει για ταξίδι μακριά
και τα λόγια του ζηλεύω, που δεν ξέρω να τα πω
αργοσβήνω και κοντεύω σε μια νύχτα να χαθώ.
Θα το σβήσω το φεγγάρι, θα σε πάρω από δω
θέλω μέσα στην καρδιά σου να υπάρχω μόνο εγώ
θα το σβήσω το φεγγάρι, θα σε πάρω από δω
θέλω μέσα στην καρδιά σου να υπάρχω μόνο εγώ.