Φύγε κι εσύ και τι παθαίνω μην ρωτάς
καθρέφτης ήμουνα γι’ αυτό στο αντίο σπάω
από τα σύννεφα στο χώμα με πετάς
αυτό το τέλος μια ζωή θα στο κρατάω
Θα στο κρατάω που φεύγεις και πονάω
που το αντέχεις αλλού να ξυπνάς
δεν το ξεχνάω θα στο κρατάω
που με σκοτώνεις για μια αγάπη της σειράς
Θα στο κρατάω που φεύγεις και πονάω
που το αντέχεις αλλού να ξυπνάς
δεν το ξεχνάω θα στο κρατάω
που με σκοτώνεις για μια αγάπη της σειράς
Κλείσε το φως δε θέλω έτσι να με δεις
δυο δευτερόλεπτα ακόμα και ξεσπάω
και αν δεν ήσουνα ποτέ ειλικρινής
θα ’χες τους λόγους σου αλλά θα στο κρατάω
Θα στο κρατάω που φεύγεις και πονάω
που το αντέχεις αλλού να ξυπνάς
δεν το ξεχνάω θα στο κρατάω
που με σκοτώνεις για μια αγάπη της σειράς
Θα στο κρατάω που φεύγεις και πονάω
που το αντέχεις αλλού να ξυπνάς
δεν το ξεχνάω θα στο κρατάω
που με σκοτώνεις για μια αγάπη της σειράς