Θα `ρθεις, το ξέρω, θα `ρθεις μια βραδιά
στην πόρτα μου βουβή και νικημένη
δε θα `χεις του σπιτιού μας τα κλειδιά
ούτε κανένας θα σε περιμένει.
Κι εγώ, που `χεις κλέψει τη ζωή
θα τρέξω μες στη νύχτα να σ’ ανοίξω
ξανά στην αγκαλιά σου θα χιμήξω
κι ας με προδώσεις τ’ άλλο το πρωί.
Θα `ρθεις το ξέρω, θα `ρθεις μια βραδιά
με δυο ρυτίδες στ’ άγιο πρόσωπό σου
εσύ μια ανυπόταχτη καρδιά
εμένα που κρατάς αιχμάλωτό σου.