Quanno mòr'io, chiagnìteme
nu quarto d'óra e basta.
Che m'atterrate, all'ùnnice?
Salute e bbène! 'e ddóie menate 'a pasta.
Se sape, 'a vita sòlita,
cchiù o méno, su per giù.
E allóra fósse 'a rìdere:
pecchè so' muórto nun magnate cchiù?
Facìteme n'esèquia
sémplice quanto maie:
'o carro ô municipio.
Te 'mmóccano 'int'o carro e te ne vaie.
"A'àààh, Baccalààà…!" S'o pòrtano
p' 'e vìcule, 'o puèta.
Mèglio accussì! Credìteme
ca sparagnate 'a róseca e 'a munéta…
Pecchè facènno 'annunzio
'ncòpp' 'o giurnale (hê 'a fa
cinch'o sei lire 'a lìnia)
na ciénto lire sèmpe se nne va.
Ll'amice intanto 'o llèggeno
e ognuno lègge, e pènza:
"E chisto è n'ato esèquie!
Cómme nun vaie! nc'ê 'a j'. Pè cummeniénza!"
E allóra vuie pigliàsseve
nu carro 'e primma classe…
Sciure, carròzze, priévete…
cammariére c'o tubbo e 'o fracchisciasse…
E 'o 'mpiccio 'int'a 'stu vìcolo?
E 'a fòlla ca s'auna?
E amice ca sfastédiano:
" Che Ddio! S' è ditto a ll'ùnnice e mo è ll'ùna!
E che maniéra! è inùtile,
chi è scucciatòre, mòre
scucciànnote nzì a ll'ùrdemo!
Sinò t'o scuórde ch'èra scucciatóre!"
E se un amico, in lacrime,
sulla composta bara,
ti fa l'elogio funebre?
Póveri muórte tuóie! Chi ll'arrepara?
E si accumméncia a chiòvere
'nfrómme se mòve 'o carro?
Madònna chilli priévete!
Ggiesù chilli cumpagne c' 'o catarro!
Quanno mòr'i', ca 'o miédeco
stendésse ll'atto 'e mòrte,
e… nun facite nchiùdere
manco 'o miézo purtóne a 'o guardapòrte!
Si me vulite chiàgnere
nu quarto d'óra e basta.
Che m'atterrate, all'ùnnice?
Salute e bbène! 'e ddóie menàte 'a pasta.