Τερώ σε και ζαλίουμαι, απιδιαβαίν' ο νους ιμ
και εσύ εφτάς με ήνταν θέλτς και χάνω το ναμούς ιμ
Ντο ν'εφτάγω αν εγροικάς, για τ'εσένα ντο χάμαι
ερούξα ατόσον χαμελά, ο κόσμον πα γελά με
Παστάν ενούμ'νε και πεζεύ για τ'εσόν τη σεβντάν-ι
με τ'εσόν έναν τέρεμαν πως μερμηκιά τ'απάν ιμ
Ή δως με ολιγόν ομούτ ή κόψον με την στράταν
Να μ'επορώ και ελέπω σεν, θα κορώνω τ'ομμάτια μ'