Nə telefona gedir əlim
Nə fərqindəyəm günün günəşin
Hər yanım nazlı gülüşün, gül üzün
Görməz oldum səndən başqa
Heçbir şeyi iki gözüm
Ki mən nə yol, nə iz bilmirəm
Sanki məktəbliyəm, uşağam
Sevirəm sonunda etiraf edirəm
O qədər təmiz və həqiqi
Öpməyə belə qıya bilmirəm
Ki mən hardasa inanmazdım
Eşq tenlərin seçimidir
Keçici atəşiydi
Gəlib vurdu tam hədəfdən
Bu saatdan sonra olacaq işmiydi
İnansaydım yanardımmı
Qalardımmı müdafiəsiz, çarəsiz uşaq kimi
Dadmasaydım o zamanda
Yaşamış sayardımmı özümü adam kimi