Transit nix et glacies
spirante Favonio,
terre nitet ficies
ortu florum vario;
et michi materies
amor est, quem sentio,
ad gaudia
Refl.
Temporis nos ammonet
lascivia.
Agnosco vestigia
rursus flamme veteris;
planctus et suspiria
nove signa Veneris,
† a quo monet tristia
amantes pre ceteris
ad gaudia
Refl.
Temporis nos ammonet
lascivia.
Illa, pro qua gravior
mens amorem patitur,
iusto plus asperior,
nec michi compatitur.
amans, et non mentior,
nec vivit nec moritur.
ad gaudia
Refl.
Temporis nos ammonet
lascivia.
Hic amor, hic odium;
quid eligam, nescio.
sic feror in dubium;
sed cum hanc respicio,
me furatur inscium,
et prorsus deficio
ad gaudia
Refl.
Temporis nos ammonet
lascivia.
Non est finis precibus,
quamvis cantu finiam:
superis faventibus
adhuc illi serviam,
unde letis plausibus
optata percipiam!
ad gaudia
Refl.
Temporis nos ammonet
lascivia.