Temporis nos ammonet [113] lyrics

Transit nix et glacies

spirante Favonio,

terre nitet ficies

ortu florum vario;

et michi materies

amor est, quem sentio,

ad gaudia

Refl.

Temporis nos ammonet

lascivia.

Agnosco vestigia

rursus flamme veteris;

planctus et suspiria

nove signa Veneris,

† a quo monet tristia

amantes pre ceteris

ad gaudia

Refl.

Temporis nos ammonet

lascivia.

Illa, pro qua gravior

mens amorem patitur,

iusto plus asperior,

nec michi compatitur.

amans, et non mentior,

nec vivit nec moritur.

ad gaudia

Refl.

Temporis nos ammonet

lascivia.

Hic amor, hic odium;

quid eligam, nescio.

sic feror in dubium;

sed cum hanc respicio,

me furatur inscium,

et prorsus deficio

ad gaudia

Refl.

Temporis nos ammonet

lascivia.

Non est finis precibus,

quamvis cantu finiam:

superis faventibus

adhuc illi serviam,

unde letis plausibus

optata percipiam!

ad gaudia

Refl.

Temporis nos ammonet

lascivia.