Στις μοναξιές μου, γυρεύω να σε βρω
πάνω σε κόκκινες γραμμές παραπατώ
για σένα λάθος, για μένα πάθος
μοιάζει με ψέμα ότι βρίσκεσαι εδώ,
κάηκα μας από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ.
Βάλε τώρα ποιο βαθιά μέσα στην πληγή μαχαίρι
μην σε νοιάζει η καρδιά πως πονάει ποια δεν ξέρει
τελευταία αγκαλιά μια συγνώμη και σκουριά
σ’ αγαπώ μου λες ψιθυριστά με του Ιούδα τα φιλιά,
τελευταία αγκαλιά μια συγνώμη και σκουριά
σ’ αγαπώ μου λες ψιθυριστά…
Στις μοναξιές μου, φοβάμαι το παρών
τρομάζω σαν μιλάς την γλώσσα των τρελών,
για σένα ουσία, για μένα αιτία
εσύ δεν το ‘μαθες ποτέ μα γνώριζα για αυτό
κάηκα μας από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ.
Βάλε τώρα ποιο βαθιά μέσα στην πληγή μαχαίρι
μην σε νοιάζει η καρδιά πως πονάει ποια δεν ξέρει
τελευταία αγκαλιά μια συγνώμη και σκουριά
σ’ αγαπώ μου λες ψιθυριστά με του Ιούδα τα φιλιά,
τελευταία αγκαλιά μια συγνώμη και σκουριά
σ’ αγαπώ μου λες ψιθυριστά…
Tελευταία αγκαλιά μια συγνώμη και σκουριά
σ’ αγαπώ μου λες ψιθυριστά…