สายฝนข้างเคียงที่ทำให้หวั่นไหว
ทำให้เลือดที่สาดกระจายซึมลงไป
ยอมสูญเสียซึ่งจิตใจ
กระทั่งใช้สิทธิ์แทนอาวุธเพื่อหักหาญ
หากเตรียมใจ
และปล่อยมือแต่โดยดีเพื่อใครสักคน
ตัวฉันในตอนนี้
ก็จะกลายเป็นจุดหมายในการมีชีวิตต่อ
จะเลิกกลัวได้หรือยัง
ถ้าถูกพัดพาให้หลงทาง
ก็ใช้หัวประเมิน และทำลายมันให้ยิ่งกว่าเดิมสิ
ฉันจะป่วนให้แล้วกัน
มันสมองไม่ยอมหยุดทำงาน แต่ก็ยังคาดหวัง
จากตัวฉันที่ไม่อาจควบคุม
เคยแกร่งไร้เทียมทาน
กระทั่งถูกกรีดเฉือน และจำนนต่อเนื้อหนังนี้
เมื่อเวลาผ่านไป
ความโศกเศร้าที่เคยลืมได้เอง
ก็จะย้อนกลับมาเสมอ
และต่อสู้ได้ด้วยการแบกรับ
ใครสักคนที่เฝ้าแต่ปฏิเสธ
และมุมมองที่ยัดเยียดความถูกต้อง
คงไม่อาจละสายตาจากมันได้
ในเมื่อไม่สะท้อนออกไป
ต่อให้ปรับคลื่นตรงกันก็ไร้แก่นสาร
จนแม้แต่ความถูกต้องก็ยังไม่มีทางถูกต้อง
จะล้างปาก
ไม่ให้ตัวตนของพวกเราถูกเผยออกไปอย่างง่ายดาย
จะเลิกกลัวได้หรือยัง
ถ้าถูกพัดพาให้หลงทาง
ก็ใช้หัวประเมิน และแหลกสลายให้ยิ่งกว่าเดิมสิ
ฉันจะป่วนให้แล้วกัน
มันสมองไม่ยอมหยุดทำงาน แต่ก็ยังคาดหวัง
จากตัวฉันที่ไม่อาจควบคุม
แกร่งไร้เทียมทาน
กระทั่งถูกสับออกจากกัน และจำนนต่อเนื้อหนังนี้
น่ากลัวจังนะ
ไม่รู้สึกอะไร จึงโหยหาความเจ็บปวด
ย้อนกลับเข้าไปในตัวฉัน
ความชิงชังที่เคยกล้ำกลืนเอาไว้
ไร้สาระใช่มั้ยล่ะ? อืม
ฝ่ามันไปสิ...
สิ้นสุดความกลัวลง
หากพ่ายแพ้ต่อความสับสนด
ความเก่งแต่ทฤษฎี ทำลายมันให้มากกว่านี้สิ
จะก่อกวนให้แล้วกัน
สถานที่ห่างไกลในฝันจะดำเนินต่อไป
อยากจะคาดหวังต่อตัวฉันผู้ไม่อาจควบคุม
เคยแกร่งไร้เทียมทาน
กระทั่งถูกสับออกจากกัน และยอมจำนนต่อเนื้อหนังนี้