Την νυχτα που οι σκιες με επιασαν
ηλιθιο πεπρωμένο
και οταν ερχομαι μετα απο αυτο
σαν να ειμαι με το σοι μου
Σαν αστερι που πεφτει
σαν καποιο ωραιο παλτο
με δυο οψεις
Αυτη τη νυχτα θα παγωσεις στο παραθυρο σου
με κουρασμενα ματια
Ειναι δυσκολο να περιμενεις τα τρενα
οταν αργουν
Αυτο ειναι δυσκολο
αλλα ευκολο ειναι
να ζεις και να πεθαινεις
πουλακι μου*
Ρεφ.
Αυτη τη νυχτα, αυτη τη νυχτα που πεθαινω
που φευγω, που δεν υπαρχω
μονο δυο γυναικες θα ξυπνησουν
Η μια θα ειναι η μαμα μου που θα κλαιει
η αλλη θα εισαι εσυ, εσυ θα με καταριεσαι.