Όταν πονούσα, ήσουν μακριά μου
και δεν μπορούσες να έρθεις μια στιγμή.
Μα τώρα, όμως, που γύρισες κοντά μου
σαν ξένο ρούχο σε νιώθω στο κορμί.
Τέλειωσαν τα ψέματα,
έπαθα και έμαθα.
Γύρισες, μα ξέχασες:
είμ’ αλλού και μ’ έχασες.
Όταν πονούσα μες στη μοναξιά μου,
εσύ ζητούσες άλλες αγκαλιές.
Αργά, νομίζω, με σκέφτηκες, καρδιά μου.
Γι’ αγάπες τώρα πάψε να μου λες.
Τέλειωσαν τα ψέματα,
έπαθα και έμαθα.
Γύρισες, μα ξέχασες:
είμ’ αλλού και μ’ έχασες.
Άλλα μου λεν τα μάτια σου...