Την ημέρα που είχες φύγει, νόμιζα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει.
Την ημέρα που είχες φύγει, είχα ζήσει τον θάνατο.
Την ημέρα που είχες φύγει, νόμιζα ότι είχε σταματήσει ο χρόνος.
Τελικά είχα κάνει λάθος.
Να, η ζωή πάλι συνεχίζει,
Να μπορώ να ζήσω και χωρίς εσένα,
Να, λένε πως έτσι είναι η ζωή,
ο χρόνος σβήνει τα πάντα.
Τόσο μακριά μου είναι τώρα, οι αναμνήσεις που έζησα,
Σαν μια παλιά, θωλή ταινία είναι, ο χρόνος που πέρασα με εσένα.
Κοίταξε όμως, κάποιες φορές, αν σκεφτώ τα μάτια σου,
με περικυκλώνει ένας απερίγραφτος, καταπράσινος πόνος.
Για μένα είσαι πλέον ένας ήλιος που έχει σβήσει.
Για εμένα είσαι πλέον μια φωνή δίχως λαλιά.
Για εμένα είσαι πλέον μια ανάσα δίχως αναπνοή.
Για εμένα είσαι πλέον όπως όλους τους άλλους.