Έχεις ξεχάσει ποια είμαι
αυτό που ήμουν πρόθυμη να σου δώσω
Έχεις ξεχάσει ποια είναι
η γυναίκα που τώρα έχεις μπροστά σου
Πως ακούγεται η φωνή μου
ένα απόγευμα του Απρίλη και θερίζει
Δεν με αγαπούσες
κάθε φορά που το αίμα μου ήταν δικό σου.
Πως αναπνέω, πως ξυπνάω όταν υπάρχει καταιγίδα.
Πλέκεις κόμπους στην καρδιά
για να μου ζητήσεις μετά συγχώρεση
Και τώρα που ήρθαν στη ζωή μου
με περισσότερη δύναμη από αδιαφορία,
ανοίγοντας τον δρόμο μου όπου υπήρχαν μόνο βάτη ,
αφήνοντας στα μάτια μου περισσότερο μέλι απ' ότι στη καρδιά,
κάνοντας ταραχή στη γωνία ενός σπιτιού,
αφήνοντας τη σιωπή μια ακόμη φορά να φύγει,
γεμίζοντας το στόμα μου με ατελή πάθη.
Τώρα έρχεσαι και μου ζητάς να σε βοηθήσω και να σε καταλάβω
Τώρα έχεις καρδιά
Κοίτα το καλύτερα,
είναι ότι στο τραπέζι μου ποτέ δεν έλειπαν μαργαρίτες.
Έχω χλευάσει χωρίς καθυστέρηση
την αλήθεια ότι αυτή τη φορά με χρειάζεσαι.
Έχω πηδήξει στο κενό για κάποιον που ξέρει να με κερδίσει.
Θεωρείς δεδομένη την στιγμή μου για να αισθανθώ,
με συγκρίνεις με κάποια που ποτέ δεν γνώρισα.
Και τώρα που ήρθαν στη ζωή μου
με περισσότερη δύναμη από αδιαφορία,
ανοίγοντας τον δρόμο μου όπου υπήρχαν μόνο βάτη ,
αφήνοντας στα μάτια μου περισσότερο μέλι απ' ότι στη καρδιά,
κάνοντας ταραχή στη γωνία ενός σπιτιού,
αφήνοντας τη σιωπή μια ακόμη φορά να φύγει,
γεμίζοντας το στόμα μου με ατελή πάθη.
Τώρα έρχεσαι και μου ζητάς να σε βοηθήσω και να σε καταλάβω
Τώρα έχεις καρδιά
Και τώρα που ήρθαν στη ζωή μου
με περισσότερη δύναμη από αδιαφορία,
ανοίγοντας τον δρόμο μου όπου υπήρχαν μόνο βάτη ,
αφήνοντας στα μάτια μου περισσότερο μέλι απ' ότι στη καρδιά,
κάνοντας ταραχή στη γωνία ενός σπιτιού,
αφήνοντας τη σιωπή μια ακόμη φορά να φύγει,
γεμίζοντας το στόμα μου με ατελή πάθη.
Τώρα έρχεσαι και μου ζητάς να σε βοηθήσω και να σε καταλάβω
Τώρα έχεις καρδιά