Δεν ξέρεις με τι έχω παλέψει για να ξεχάσω
τα χάδια των χεριών σου
τους μαξιλαροπόλεμους
Δεν ξέρεις πόσες από αυτές τις φωτογραφίες
έπρεπε να σβήσω
Το τηλέφωνο μου το επαναλάμβανε
η ιστορία μας εξαφανίστηκε
Ήθελες να είσαι μόνη σου, το φως στη σκιά σου
Ο χρόνος σου, και με άφησες εδώ, χωρίς εσένα
Σε έχουν δει να κλαις
Στους δρόμους χωρίς πολύ κόσμο
Και δεν μου λες τίποτα
Και δεν μου λες τίποτα
Σε έχουν δει να κλαις
Με τα φώτα σβηστά
Και παραμένεις σιωπηλή και δεν λες τίποτα
Παρόλο που από μέσα σου ουρλιάζεις
Δε θυμάσαι εκείνες τις διακοπές
μαζί μπροστά στη θάλασσα
Τις λέξεις που μου έλεγες
Τα "σε θέλω" μου που σου άξιζαν
Ήθελες να είσαι μόνη σου, το φως στη σκιά σου
Ο χρόνος σου, και με άφησες εδώ, χωρίς εσένα
όπως ο πάγος στην έρημο
σταμάτησε όλος μου ο κόσμος
Σε έχουν δει να κλαις
Στους δρόμους χωρίς πολύ κόσμο
Και δεν μου λες τίποτα
Και δεν λες τίποτα
Σε έχουν δει να κλαις
Με τα φώτα σβηστά
Και παραμένεις σιωπηλή και δεν λες τίποτα
Παρόλο που από μέσα σου ουρλιάζεις
Και σε έχουν δει κατά κει
Κάτι διαφορετικό
τόσο διαφορετικό από εσένα
Η μεταλλική καρδιά σου σε εγκατέλειψε χωρίς εμένα
Σε έχουν δει κατά κει
Μόνη ανάμεσα σε τόσο κόσμο, τόσο μακριά από εμένα
Η περηφάνεια και η σιωπή σου με άφησαν χωρίς εσένα