Ήδη η πόλη φοράει το βραδινό της φόρεμα
Μια θάλασσα από φώτα στο σκοτάδι
Η μεγάλη μοναξιά εισβάλλει σε κάθε σπίτι αυτή την ώρα
Ζούμε σαν σε μικρά νησιά
Δεν ξέρεις καν ποιος μένει δίπλα σου
Κανείς σας δεν γνωρίζει τον άλλον
Στον ίδιο κόσμο από θόρυβο και φως
Πολλές χιλιάδες παράθυρα φέγγουν μες σ' αυτή στην πόλη
Και αναρωτιέσαι «ποιος βρίσκεται άραγε από πίσω;»
Πολλές χιλιάδες παράθυρα λένε βουβά «εδώ μένει κάποιος
Ακριβώς σαν εσένα μόνος κι έρημος
Δεν μπορεί αυτός εκεί απέναντι να 'ναι ο άνθρωπος
Που ονειρεύεσαι, χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει;
Που θα 'ταν το δικό σου σπιτικό;
Αλλά σε χωρίζει απ' αυτόν μια θάλασσα από σπίτια
Αύριο θα 'ναι η καρδιά σου το ίδιο άδεια
Έτσι θα ελπίζεις το ίδιο πολύ
Να μην είσαι τόσο μόνος
Στον άχρωμο κόσμο από ατσάλι και πέτρα
Πολλές χιλιάδες παράθυρα φέγγουν μες σ' αυτή την πόλη
Και αναρωτιέσαι «ποιος βρίσκεται άραγε από πίσω;»
Πολλές χιλιάδες παράθυρα λένε βουβά «εδώ μένει κάποιος
Ακριβώς σαν εσένα μόνος κι έρημος