مث نمک روی آلو ، مث یخ روی زخمم ،بودنت لازمه
صورتت مثل آخر هفته ست ، هر روز مثل بهار باید پرامید باشی
اگه نسیم صبحگاهی قلبت رو پرواز بده و ببره باید بگیرمش
باید بیای و در عمق روحم بشینی
اگه جدی بگیری میشه
وقتی بخوای میشه
مطابق احساست اتفاق میافته
تمام و کمال هم اتفاق میافته
راضی هستم که (وقتی دارم حرف می زنم) حرف من رو قطع کنی با اون حرف های شیرین و عسل گونه ات؟؟
برای اینکه از اون زیباییت هات محروم نمونم حاضرم راه زیر پایت بشوم
اگه همینجا منتظر بمونم
نه چیزی ازم کم میشه ، نه چیزی به من اضافه میشه
اما نابود میشم