وقتی چشامون وا شد از زندگی سیر شدیم نفهمیدیم چی شد توی جوونیمون پیر شدیم
گفتن چپ میزنی منحرفی بی اعتقادی اما کی شما به سوال های من جواب دادین
ما از وقتی چشارو وا کردیم که جنگ بود تو دست بابا به جای قلم تفنگ بود
همیشه یه پای زندگی واسه ما لنگ بود همیشه جواب اعتراضمون که سنگ بود
فقط واسه یه بار بذار من بگم قصه رو من و تو هر دو تا میشناسیم درد و ریشه رو
واسه یه بار هم بذار فکر کنم که آدمم تصور کنم تو یه جامعهی سالمم
بذار یادم بره بیست سال تو سری خوردم که یه تفاله.ی بی ارزشم بذار فکر کنم
بذار یه لحظه چشامو ببندم رو خواهرم رو گریهی شبونه و بغض مادرم
بذار چشامو ببندمو بگم خوشبختم که بی آینده نیستم و به فردا چشم دوختم
تو تو دلت میخندی اگه تو ناز و نعمتی آخه زندگی واسه ما یه چیز دیگه است لعنتی
واسه ما لحظههایی تو خواب که رفته گریهی سرخ اون چشایی که خون گرفته
واسه ما این زندگی نیست مثل جون کندنه مثل تو صبح زنده شدن و شب مردنه
مثل یه مامور با چکهای برگشتی و دست و پا زدن توی فقر و بدبختی و
مثل این که دامنتو رو سرت بگیری و آبروت بره تو محلتو بخوای بمیری و
باید خودت رو بفروشی هر جوری پول میخوای تو سرتم اگه میزنن صدات در نمیاد
یه زندگی قسطی آخرماه اجاره خونه انسجام ملی اسلامی زیر سقف ویرونه
به هر کی هر چی که گفتم کسی که چیزی نگفت طرف ما همیشه یه شبه یه شب مخوف
طرف ما مرگ هم تاوون داره
طرف ما همه پیادن یه عده سواره
طرف ما کلکسیون بدبختیه
طرف ما همه چی واسه ما بیمعنیه
طرف ما فاحشه یه زن خونه داره جز این راه واسه شام شبش چاره نداره
طرف ما معرفت لب خیابونا وله این که شرم نکنی از خودت خیلی مشکله
جایی که معنی آدم همیشه زیر سواله مثل یه انسان زندگی کردن تقریبا محاله
یه بار سنگین اینجا از صبح تا شب رو دوشته فقط صدای وحشت و خفقان تو گوشته
طرف ما جانی تو دانشگاه درس میخونه طرف ما عجیبه دانشجو تو زندونه
طرف ما ملیت یه تخته سنگ شکسته اس هویت اون دریه که چهارده قرن بسته اس
تو محلهی ما آدما نصف قیمتن اینجا به آدم قد یه سگ ارزش نمیدن
واسه ما خیلی وقته که تو سری خوردن عادته و یه خدایی که میخنده به حالمون شاهده
اینجا دلت گرفت میگن خودکشی راهحله اینجا زندگی کردن از مردن مشکلتره
طرف ما مرگ هم تاوون داره
طرف ما همه پیادن یه عده سواره
طرف ما کلکسیون بدبختیه
طرف ما همه چی واسه ما بیمعنیه