تنهایی [Tanhaayi]

صادق

دوباره بارید از آسمون شهر برفـــــ // زوده ولي پاييز نيومده در رفت

ميان پايين از بالا دونه هاي برفـــــ // الهي شكر همه چي روبراهه من

همون که روزی بود ، اونقدی که روزی بود // راضی بود ، بسش بود ، دنیا توی دستش بود

زیر پاش لغزش شد ، دنیاش بی ارزش شد // طرد شد ، سرد شد ، توی مشکل غرق شد

شدش يه مَرده مُرده بين زنده ها // همیشه تكــــ و تنها دور از اجتماع

دير اومدي زود رفت ، غرورش رو خورد كرد // امروز و فرداهاش از ديروزش پوش تر

تكوندم شونه هامو ،‌ اشكــــ روي گونه هامو // واسادم رو جفت پاهام ، زير پرچم خدام

كندن کلاً از همه ، اين آدماي مسخره // حتي شهرم پر تنش هر روزش يه جور مسئله

همخوان:

همينه ساز زندگي و غم ، با مسير تارش ، ميمونه با من ، با پاي پياده

ورس 2 حسين:

يه نگا بنداز توي شب // چراغا روشنن توي شهر

همه چي قشنگه اما از اين بالا مثه بارونِ زير چتر

حسه شاعرانه ندارم اصلا" // يكــــ از خودم دو از اين آدما خستم

که قف میشن رو شعرایه فیریکیه فروغُ// تلخی حقیقت و شیرینی دروغ

همه گــُمن و يه جوري نقشن // يا بُکنن، يا تو فاز پايين و پرچم

يه سري تو همين رنگا مي ميرن // يه سري تو نخ جيب و نتيجه چند چند

حرفام نقده ، نسيه ني // تو گوش خريدار بيار ، من مسير روقیر

تنها باش چون واست مفيده // مثه من ، يكي كه سايه اش سفيده