در پیش بیدردان چرا فریاد بی حاصل کنم
گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم
در پرده سوزم همچو گل در سینه جوشم همچو مل
من شمع رسوا نیستم تا گریه در محفل کنم
اول کنم اندیشه ای تا برگزینم پیشه ای
آخر به یک پیمانه می اندیشه را باطل کنم
از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
تاچون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم
دانم که آن سرو سهی از دل ندارد آگهی
چند از غم دل چون رهی فریاد بی حاصل کنم
غرق تمنای تو ام موجی ز دریای تو ام
من نخل سرکش نیستم تا خانه در ساحل کنم