Θα ήμουν η φωνή που τον Ορφέα ώθησε
Όταν η σωρός της βρέθηκε
Θα γίνω του θρήνου η τελευταία ελπίδα
Που στον Κάτω Κόσμο τον οδήγησε
Θα ήμουν η αρρωστημένη ανάγκη του λάτρη
Που τον έκανε να γυρίσει
Και θα ήμουν η άμεση συγχώρεση
Της Ευρυδίκης
Για φαντάσου να σε αγαπώ εγώ
Δεν θ' αρνηθώ ότι τώρα σκέφτομαι, όσα μπορούμε να κάνουμε
Προσπαθώ λοιπόν να μιλήσω, φοβούμενος οτι θα μάθεις πώς σε συλλογίζομαι
Θα ήμουν το τελευταίο ψήγμα αλήθειας
Στο χαμένο μύθο της αληθινής αγάπης
Θα ήμουν το γλυκό αίσθημα της απελευθέρωσης
Που τώρα ονειρεύεται η ανθρωπότητα
Που έγκειται στον τελευταίο μάρτυρα
Πριν το κύμα χτυπήσει
Στραμμένο με δέος προς το Θεό
Πριν νιώσει μόνος
Μια τελευταία φορά
Και παντρευτεί τη θάλασσα
Για φαντάσου να σε αγαπώ εγώ
Δεν θ' αρνηθώ ότι τώρα σκέφτομαι, όσα μπορούμε να κάνουμε
Προσπαθώ λοιπόν να μιλήσω, φοβούμενος οτι θα μάθεις πώς σε συλλογίζομαι
Δεν θ' αρνηθώ ότι τώρα σκέφτομαι, όσα μπορούμε να κάνουμε
Προσπαθώ λοιπόν να μιλήσω, φοβούμενος οτι θα μάθεις πώς σε συλλογίζομαι