Πώς έφτασα ως εδώ
Γυμνά τα πόδια μου, πληγωμένα
Αιώνες πρέπει να περπατώ
Μακάρι να 'ξέρα γιατί
Παιδιά με μάτια μαύρα
Δε μ' αναγνωρίζουν
Δεν ανήκω εδώ
Από πού ήρθα δεν ξέρω
Τίποτα δεν θυμάμαι
γι' αυτό κι άλλο περπατώ
Η τελευταία λέξη μου θα ειν' κι η πρώτη
Μια νέα επιθυμία θα γεννηθεί
Νιώθω τη θλίψη που μεγαλώνει
Όχι άλλα παιδιά από καλαμπόκι
Καμιά συγχώρεση, ούτε σεβασμός
Θυμάμαι ακόμη, δεν ξεχνώ
Κρυφά τα μυστικά τα πιο βαθιά
Πήγαινε με σπίτι
Μυστικά άλλα μην κρατάς
Άσε να φύγει ό,τι πρέπει να φύγει
Είναι αυτό που ζούμε τραγωδία ή μήπως ευλογία;
Είναι αυτό το τέλος του χρόνου
Και τα σημάδια δεν είδε κανείς;