نفسم روی پنجره نقاشی میکشه
عادت کردم هر شب به غم و اندوه
دلتنگیت مدام شلاقم میزنه
تنهایی منو محکم بسته
تنم میلرزه
عقلتو ول کن از قلبت بپرس
بنظرم خیلی دلت برا من تنگ شده
خواسته هات تورو میسوزونن و جلوتو میگیرن
تنهایی منو محکم بسته
تنم میلرزه
چی خواستی که ندادم
ماه هاست که برنگشتی پیشم
برگ های تقویم تموم شدن
مثل دیوونه ها بخاطر اومدن ِ تو
ماه های جدیدی اضافه کردم
گاهی عقل نابالغه و قلب رو نمیفهمه
عشق همیشگیه اما انسان فانی
تو هستی [پس] ما هستیم
ما این عشق رو درست میکنیم
کافیه که فقط برگردی