Η ανάσα μου,κάνει σχέδια στο τζάμι
συνήθισα κάθε βράδυ την θλίψη και την κάλυψη
τα μαστίγια της νοσταλγίας με κρατούν(σταματούν)
η μοναξιά μ εχει φασκιώσει
ανατριχιάζει το δέρμα
μην δίνεις σημασία στο μυαλό σου,ρώτα όμως μια φορα την καρδιά σου
κατά τη γνώμη μου μ αποθύμισες σε υπερτατο βαθμό
η επιυθμια(ο πόθος) σε κατακαίει
η μοναξιά μ εχει φασκιώσει
ανατριχιάζει το δέρμα
τι θέλησες και στο έδωσα
περασαν χρόνια κ εσυ δεν γύρισες πίσω σε μένα
τα φύλλα στο ημερολόγιό μου τέλειωσαν
σαν τρελός,πρόσθεσα νέους μήνες (στο ημερολόγιο) για σένα
μερικές φορές δεν φτάνει το μυαλό,δεν καταλαβαίνει η καρδιά
επιβιώνει ομως ο θνητός από την αγάπη
αν υπαρχεις εσυ,υπάρχουμε εμεις
εμείς μπορούμε να μαζέψουμε αυτήν την αγάπη,φτάνει να επιστρέψεις...