Так не должно быть [Tak ne dolzhno byt’] [Belarusian translation]

Раптам -- сустрэліся сёння! I для дваіх --

Ўсё стала iншым, i Свет другіiм! -- Стаў у той жа мiг.

Свет -- з-за чаго іншым стаў, здагадацца не цяжка..,

А -- немагчы́ма пра гэта сказаць напрасткì…

«Па-ду-паб-па! Па-па!»

Так, верна, быць -- не павінна!

«Па-ду-паб-па! Па-па!»

Не, не – думкi б знаць.

I каб любоў -- захапіла нас! Гады́ трэ -- чакаць.

А ад раптоўнай любві, што прыходзіць імгненна:

Толькi чакай жа -- якáясьцi будзе бяда.

Так быць не вìнна! Але пόгляд зноў твой лаўлю!

І разумею, што ўсё гэта – глупства.., і дзіўна.

Так быць не вінна! А стýкае ж сэрца няспы́нна:

Я люблю..., я люблю! (Я люблю! О… Я люблю…)

Тысячу раз нам сустрэцца! -- Трэба былό б!

Перш, як мы слόвы змаглì бы гэты! -- Поўнiць жыццём.

Марна спяшаемся мож, толькі я вот чамусьцi! «На-на-на!»

Міг не аддам гэт(-ы) – за тысячу нáват гадόў. (Нi за што!)

Так не павінна быць, -- верна,

«На, на-на… на-на, на-на!»

Так быць – не чакаць…

А калі любіш, сказаць --

«На-на-на, на-на, на-на!»…

«Люблю!» -- хіба ж i грэх?

Мiг прамільгне над зямлёй

ці стагоддзе мiнуе (прамчыцца/бяскόнцам),

«На-на-на, на-на, на-на!»…

Гэта ўсё рόўна -- для вечнай і мудрай любві.

Так быць не вінна -- але погляд зноў твой лаўлю.

І разумею, што ўсё гэта – вельмі дзівόсна.

Так быць не вінна, а б’ецца жа сэрца нястомна:

Я люблю, (…я люблю,) я люблю. (Я люблю!)

А-а-а!..

…

Так не павінна б, а погляд я зноў -- твой лаўлю.

І разумею, што ўсё гэта – глупства, і дзіўна.

Так быць не вінна, а стукае ж сэрца няспынна:

Я люблю, я люблю.

А-а-а!..

…