تاوان [Taavaan] [Transliteration]

من و جون پناه خودت کن برو

بذار پای این آرزوم واستم

به هر کی بهم گفت ازت رد شده

قسم می خورم من خودم خواستم

من و جون پناه خودت کن برو

من از زخم هایی که خوردم پرم

تو باید از این پله بالا بری

تو بالا نری من زمین می خورم

درست لحظه ای که تو باید بری

اثیر یه احساس مبهم شدیم

ببین بعد یه عمر پرپر زدن

چه جای بدی عاشق هم شدیم

برای تو مردن شده آرزوم

یه حقی که من دارم از زندگیم

نگاه کن تو این برزخ لعنتی

چه برگی طلبکارم از زندگیم

به هر جا رسیدم به عشق تو بود

کنار تو هرچی بگی داشتم

ببین پای تاوان عشقم به تو

عجب حسرتی تو دلم کاشتم

اگر فکر احساس مونی برو

اگه عاشق هردومونی برو

تو این نقطه از زندگی مرگ هم

نمیتونه از من بگیره تورو