تو شبی که باد میومد آمدی از خونه بیرون
باد افتاد توی موهات، موهات و کردی پریشون
تو شبی که باد میومد یه درخت کاج خسته
سر پناه یه نفر شد یه نفر که دل شکسته
همه دنیا پای چشای تو داده بوده
دل خستش و ندیدی زیر پات افتاده بوده
دل تنهای من شب روسوای من تاب گیسوی تو برده قرارم
همه غم های من توی شب های من خم ابروی تو بوده نگارم
تو بی که باد میومد همه آمدن دوباره
یه آتیش کنار ساحل یه شب پر از ستاره
همه بودن و نبودی غم و قصم و ندیدی
هیشکی هیچی نمی دونه که تو رفتی و بریدی
تو ترنم خیالم نوبت دیدار من شد
یه صدای تلخ و تنها همدم صدای من شد
دل تنهای من شب روسوای من تاب گیسو ی تو برده قرارم
همه غم های من توی شب های من خم ابروی تو بوده نگارم