Απόψε θα στρώσω τραπέζι για σένα
μετά από χρόνια που είχες χαθεί
θα πω και τραγούδι με λόγια θλιμμένα
που τα 'χω κρυμμένα βαθιά στην ψυχή.
Και μη με ρωτήσεις εγώ πώς περνάω
δε δίνω απαντήσεις σε όσου ρωτούν.
Αν τάχα πονάω που είμαστε χώρια,
τα μάτια μου ρώτα κι αυτά θα σου πουν.
Απόψε θα στρώσω τραπέζι για σένα
κι ας πούμε πως είναι η πρώτη φορά
δε θέλω κουβέντα για τα περασμένα
σαν δάση καμμένα τα όνειρα πια.
Και μη με ρωτήσεις εγώ πώς περνάω
δε δίνω απαντήσεις σε όσου ρωτούν.
Αν τάχα πονάω που είμαστε χώρια,
τα μάτια μου ρώτα κι αυτά θα σου πουν
τα μάτια μου ρώτα κι αυτά θα σου πουν.