Dit leed van mij
Is noch in de vallende regen
Noch in de leugenachtige herfst
Noch in de lege straten
Alles van mij is gebroken
De tijd verdwijnt in je haren
Mijn ogen zijn op de straten
De reden is verzet, mijn schat
Mijn binnenste verbrandt, mijn binnenste bloedt
Verzet!
Wat overblijft, een handvol leugens
Jij hebt mij in dit leed gegooid en bent vertrokken, mijn hoofd is constant nevelig