เวลาตีสี่ห้าสิบห้า ทุกคนกำลังนอนกรนกันอยู่
ดวงตาของฉันหนักอึ้งจนไม่สามารถหลับลงได้
จิตใจที่ปั่นป่วนของฉันไม่สามารถไล่ตามคุณทันในเวลาที่ใจกำลังเตลิด
เวลานี้คือยามค่ำคืนอันดึกดื่นหรือเช้าตรู่กันแน่
มีเพียงแค่แกะมากมายที่หญิงสาวคนหนึ่งนับได้
เทียนไขน้ำมันหอมระเหยกำลังจะดับลง
ฉันพยายามควบคุมอารมณ์สงบจิตใจลงในทุกเรื่อง
บ้าจริง แต่ทุกสิ่งเงียบสงัดเหลือเกิน
แสงสว่างช่วยทำให้ความคิดฉันหันเหไป
คิดว่ามีสัตว์ประหลาดซ่อนอยู่ใต้เตียงของฉัน
พวกสัตว์ประหลาดกวนใจฉันด้วยคำถามที่ว่า
“ถ้าฉันตายแล้ว ฉันจะไปที่ไหน”
มากเกินไปหรือเปล่า ถ้าจะขอให้ฉันฝันดีมีความสุข
ต้องถอยห่างจากความรู้สึกของตัวเองไปหนึ่งก้าว
ชีวิตไม่ได้แย่ขนาดนั้น เวลาที่ฉันหลับใหล
ฉันขอมากไปหรือเปล่า ฉันขอมากไปไหมที่ขอให้
ฝันดีมีความสุข
ฝันอย่างมีความสุข
หกโมงห้าสิบแปด แสงอาทิตย์ส่องผ่านผ้าม่านเข้ามา
ฉันหันหน้าหนี ทันใดนั้นความคิดก็เริ่มโลดแล่น
บทเพลงมากมายอยู่ในหัวของฉัน ความคิดอันน่ากลัวเริ่มแย่ลง
ครั้งหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาแล้วยากมากที่จะย้อนกลับไปให้นอนหลับอีก
นกส่งเสียงร้องจ๊อกแจ๊กบินรอบบ้านของฉัน
เทียนไขน้ำมันหอมระเหยกำลังจะดับลง
ฉันพยายามควบคุมอารมณ์สงบจิตใจลงในทุกเรื่อง
บ้าจริง แต่ทุกสิ่งเงียบสงัดเหลือเกิน
แสงสว่างช่วยทำให้ความคิดฉันหันเหไป
คิดว่ามีสัตว์ประหลาดซ่อนอยู่ใต้เตียงของฉัน
พวกสัตว์ประหลาดกวนใจฉันด้วย
คำพูดโง่เง่าที่ฉันได้พูดออกไป
มากเกินไปหรือเปล่า ถ้าจะขอให้ฉันฝันดีมีความสุข
ต้องถอยห่างจากความรู้สึกของตัวเองไปหนึ่งก้าว
ชีวิตไม่ได้แย่ขนาดนั้น เวลาที่ฉันหลับใหล
ฉันขอมากไปหรือเปล่า ฉันขอมากไปไหมที่ขอให้
ฝันดีมีความสุข
ฝันอย่างมีความสุข
ฝันดีมีความสุข
ขอให้ฝันดีมีความสุข
มนุษย์ทราย คุณมาหาฉันได้ไหม
สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือความฝันอันแสนสุข
แปดโมงสามสิบเอ็ด ฉันเริ่มพูดทุกอย่างออกมา
ฉันหวังว่ากาแฟเย็นแก้วนี้จะช่วยให้ฉันย้อนกลับไปได้
ทุกคนที่ฉันรู้จักรู้วิธีการนอนหลับอย่างมีความสุขได้อย่างไร
เมื่อเรากำลังสับสนวุ่นวาย ฉันคิดว่าทางออกอย่างเดียวคือ
ความฝันอันแสนสุข (ฝันดี ฝันที่ให้มีความสุข)
คือฝันดีที่เต็มไปด้วยความสุข
ฝันอันแสนหวาน
คือฝันอันแสนหวาน