Στις άκρες των χειλιών ,το τσιγάρο τρεμόπαιζε
αυτός έπινε μέχρι την άνοιξη,αλλά για να λυπήσει τους ευτυχισμένους
όλες οι ειλικρινείς μπυραρίες δεν μπόρεσαν να καταλάβουν
τι τον έκανε να πίνει τόσο πολύ
Αυτη η ψυχή δεν έμεινε ανάπηρη απο τη ζωή
δεν πίνω απο παράπονο αδερφέ
έψαχνα σε αυτή τη πόλη μια γυναίκα
εκείνη,τη μια και μοναδική
έψαχνα σε αυτή τη πόλη μια γυναίκα
εκείνη,τη μια και μοναδική
Αρχικά σίγουρα ήμουν νέος
υπήρξαν πολλά ,ξέρεις ποιά
υπήρξαν συναντήσεις και υπήρξαν αποχαιρετισμοί
αλλά πάντα υπήρχε κάτι που μου έλειπε
Απο τη μοίρα έφαγα χαστούκια
να,στέκομαι εδώ ενω δεν είμαι ο εαυτός μου
γύρευα σε αυτή τη πόλη μια γυναίκα
εκείνη,τη μια και μοναδική
γύρευα σε αυτή τη πόλη μια γυναίκα
εκείνη,τη μια και μοναδική
Ούτε τη σκιά της μελαγχολίας δεν βρήκα
όταν ήρθαν τα πανω κάτω
με κενότητα και τα παρεμφερή,που είναι άσχημα
έτσι πέρασαν σαράτα χρόνια
Όπως το αυγό στο χέρι,θρυμμάτισα το γυαλί
και περνώ τη παλάμη μου πάνω στο γυαλί μέχρι να ματώσει
στο πρόσωπο μου βλέπεις την εξαπάτηση
απο αυτούς που δεν είναι δικοί μου
Και γελώ δυνατά με όλη την ψυχή μου
έτσι ώστε τα ζυγωματικά των ξένων να στριμωχτούν απο τη δυασρέσκεια
ο καθένας ήταν έτοιμος να πολεμήσει,γιατί δεν ήξεραν
τι τον έκανε να πίνει τόσο πολύ
Προκαλώ τον καθένα,όποιον είναι ευτυχισμένος
σχίζω με τη σάρκα της ανυσηχίες,οι χορδές πνίγονται στο αίμα
καταλαβαίνεις αδερφέ,τα καταλαβαίνεις όλα αδερφέ
χωρίς των ανθρωπό μας εδώ,είμαστε καταδικασμένοι
καταλαβαίνεις αδερφέ,τα καταλαβαίνεις όλα αδερφέ
χωρίς των ανθρωπό μας εδώ,είμαστε καταδικασμένοι
Περίμενε,αυτός έφυγε απο το παγκάκι και σηκώθηκε
πλήρωσε,γύρισε ,με ακούμπησε στον ώμο
και πειπλανήθηκε,σαν το σπίτι του προς τον κοντινό σταθμό
σαν να μην ήξερε τον δρόμο της επιστροφής
Κάτι συνέβει και αναστάτωσε την ψυχή μου
σαν να μην έχω που να πάω βιαστικά
έκανα ένα βήμα μακριά απο αυτή την άβυσσο
όπου ήθελα πάλι να ζήσω
Ήθελα να φωνάξω,να τον προλάβω
για να ρωτήσω τον δρόμο της επιστροφής
δυστυχώς,αυτόι που θέλουν και είναι πρόθυμοι να περιμένουν ,αυτοί είναι που αναζητούν και πίνουν
Απο τη μοίρα έφαγα χαστούκια
να,στέκομαι εδώ ενω δεν είμαι ο εαυτός μου
γύρευα σε αυτή τη πόλη μια γυναίκα
εκείνη,τη μια και μοναδική
γύρευα σε αυτή τη πόλη μια γυναίκα
εκείνη,τη μια και μοναδική