Tylko wtedy, gdy płyniesz pod prąd,
pojmujesz ile warta jest swoboda poglądów.
Ogniwa łączą się w długie łańcuchy,
a linia życia staje się kropką.
Słowa i dni, ścieg po ściegu,
szyją twe akta z sercem i wigorem.
Tu, za kratami, szef to pułkownik,
a cała moja wolność to radioodbiornik.
Jestem wolny jak ptaszek na niebie.
Jestem wolny, zapomniałem co to strach.
Być odmieńcem, znaczy zawsze być samotnym.
Wybieraj, co wolisz, bezdomność czy więzienie.
Nikt ot tak po prostu nie dostaje wolności,
wolność nie ma drzwi, by wejść i wyjść.
Soda, by herbata była ciemniejsza.
Zrozumiałeś? No to nalej sobie.
Biorę udział w jakimś siedzącym maratonie.
Dobrze, że mam choć radiomagnetofon.
Jestem wolny jak ptaszek na niebie.
Jestem wolny, zapomniałem co to strach.
Herbata, szlugi, odpowiedzi na pytania,
przesłuchania, wciąż od nowa.
Moje radio to łączność jednokierunkowa,
alfabet Morse'a, więzienna grypsera.
Nie mogę nic mówić, ale słyszę wszystko,
widziałem jak szczur przeistacza się w mysz.
To czego nie zatrzesz, choćbyś nie wiem jak tarł,
to wolność – to to, co jest głęboko we mnie.
Jestem wolny jak ptaszek na niebie.
Jestem wolny, zapomniałem co to strach.
Wolność – to to, co jest głęboko we mnie.