Πού πήγε το μικρό πουλί,
της ερημιάς τ’ αηδόνι,
κι έσβησε το τραγούδι του
κι η νύχτα δεν τελειώνει.
Ήλιε μου, αν τό ’βρει η παγωνιά
ζέστανε τα φτερά του.
Νύχτα μ’, εχάθη στον νοτιά,
φώτεισ’ το μ’ ένα αστέρι.
Το πήρε τ’ άστρο της αυγής,
το γέλασε ένα αστέρι.
Πες στο φεγγάρι, αν θα το βρεις,
κοντά μου να το φέρει.
Κι εσύ, καρδιά μου, αν το πονάς,
βάλ' το να τραγουδήσει.
Να γίνει φως η αγάπη σου
κι η νύχτα μεσημέρι.