Сорамныя ўспаміны у жыцці,
Гэтак глыбока ў душы і нячутна.
Кожны мой крок, як быццам па шклу,
Асалода мая і атрута.
Можна ўпасць, можна разбіцца,
Я больш нічога не адчуваю.
Ведай, ужо немагчыма вярнуцца,
Тлеюць павольна дні ў адчаі.
Забуду усё што было,
Шмат часу прайшло.
Ужо разбурана ўсё,
Я адчуваю святло.