Nú er komin vetrarins løta
tá úlvur og bjørn skula doyggja;
skræð av húðina fyri eina grímu,
trampa á tað, við veturin sig: farvæl!
Vetrarandi, tú skalt doyggja!
Vetrarandi, í kavanum bløð!
Vetrarandi, eg eri summarið!
Vetrarandi, og eg komi!
Hækka bál og roykur, skríggj og skrál;
seiðamaður ígjøgnum skógin loypir.
Nýt leyv og sót, svørð og stál.
Skjótt fer sólin at skína oman.
Vetrarandi, tú skalt doyggja!
Vetrarandi, í kavanum bløð!
Vetrarandi, eg eri summarið!
Vetrarandi, og eg komi!
Hækka bál og roykur, skríggj og skrál;
seiðamaður ígjøgnum skógin loypir.
Nýt leyv og sót, svørð og stál.
Skjótt fer sólin at skína oman.
Vetrarandi, tú skalt doyggja!
Vetrarandi, í kavanum bløð!
Vetrarandi, eg eri summarið!
Vetrarandi, og eg komi!