Μην με ρωτήσεις τίποτα απόψε, άσε με στην ησυχία μου
Χρειάζομαι ειρήνη απόψε
Τα παλιά τραύματα με καίνε πάλι
αγαπημένη μου, δεν έχει να κάνει με σένα
Από την αναβλύζουσα πηγή σου η ψυχή μου έχει μεθύσει
Διψασμένη από τα χρόνια σου
Και τώρα στο επακόλουθο της μέθης, αναρωτιέται : πού μπορώ να βρω παρηγοριά;
Πού πήγε η χαμένη μας νιότη;
Οι μέρες περνούν και τις ακολουθώ
Μερικές φορές περνάω να σε δω
αγαπημένη μου, ψάχνω την λήθη
Προσεύχομαι αυτές οι στιγμές να επιστρέψουν
Περπατάω στα βήματά της, σιγανά, σαν να είναι εκεί
Τα πάντα μυρίζουν ακόμα σαν εκείνη, αυτή τη μέρα, και την επόμενη που θα έρθει
Μετά από αυτή την νύχτα, την άυπνη νύχτα
Και μπορώ να μετρήσω ακόμη διακόσια χρόνια μοναξιάς
Από τότε που έφυγε
Στις φλέβες μου το δηλητήριό της παραμένει
Ακόμα η δόση του είναι πολύ δυνατή
Και σε φιλώ, για να μην χάσω το μυαλό μου
Για να ξεχάσω
Τα πάντα μυρίζουν ακόμα σαν εκείνη, αυτή τη μέρα, και την επόμενη που θα έρθει
Μετά από αυτή την νύχτα, την άυπνη νύχτα
Και μπορώ να μετρήσω ακόμη διακόσια χρόνια μοναξιάς
Από τότε που έφυγε
Από την αναβλύζουσα πηγή σου η ψυχή μου έχει μεθύσει
Διψασμένη από τα χρόνια σου
Και τώρα στο επακόλουθο της μέθης, αναρωτιέται : πού μπορώ να βρω παρηγοριά;
Πού πήγε η χαμένη μας νιότη;
Στις φλέβες μου το δηλητήριό της παραμένει
Ακόμα η δόση του είναι πολύ δυνατή
Και σε φιλώ, για να μην χάσω το μυαλό μου
Μονάχα για να ξεχάσω