Du land som lyfter ditt hovud bratt
Frå Ishavet opp med din kvite hatt
Med høge fjell, der fossar fell
Der fossar fell
Og storknar i stup
Og til jøklar svell
Med hav som stormande syng om strand
Det er mitt fagre fedreland
For lenge siden en høstdag så klar og kald
Da knarrer knuste i bølgenes brus
For de staute sønner av natten viste stjernene vei
Og deres skjebne lå skjult vindenes sus
Hans hår är grått og hans sinn er likeså
Hans øyne speiler bare sverd
I mange år har han ferdet på det hav
Som en gang får bli hans egen grav
Svart natt
Langt fra fjord
Iskaldt
Vind fra nord
Fra Skiringssal i Biken og
Mot Besterveg ferden bar
Med seilet heist og årene taktfast i vann
For lenge siden en høstdag så kald og klar
Menn tæret av tidens tann