Geceleyin ormanda yürürken yine düşünceler mi sardı dört bir yanını?
İnsanların kibirleri üzerinden ayrılmayan gri girdaplar mı?
Gizlenmişken endişeli gözler gecenin zifiri karanlığında,
Düşünür durursun bitmek bilmez kötülükleri tuhaf bir ( akıl ) boşlukta.
Karın üstünde izler bırakarak görünür düşüncelerin bir anda.
İntikam yemini etmiş rüzgarlar ve vahşetin çağrısı ardında,
Kaçmak istersin daima bu aç gri sürülerden ( düşüncelerden ).
Yine de ölümün ve yorgun ruhların oyunlarıdır sana kalan.
Prangalara bağlanmışım göklerde.
İzin ver iyileştirsin bahar ışığı bu yaralı kumruyu,
Tam da pencerenin önünde.
Dalıp gitmişim köşküne,
Kapının eşiğinde duruyorum kırık kanatlarımla.
Kederliyim
Yoruldum gayrı; senin pencerende kanatları kırık bir kuş olmaktan.
Hasretin uyutmuyor beni geceleyin.
Bu ürkek kalbimi
Ellerin ateşi ısıtmıyor.
Nehre düşen bir çiy gibi geri döneceğim bir gün sana,
Buralarda acıdan başka bir şey yok bana,
Toska Ana, bırak beni kavuşayım sevdiğime.
Sva! Aç kanatlarını,
Bu fani hayatın yollarına!
Gerçeğe dönebilmem için uzat kanatlarını bana,
Kurtulayım artık kederlerimin kabuslarından.
Sva! Duy sesimi!
Uyandır beni bu derin uykudan.
Karanlık boşlukardan çek al beni,
Götür beni vatanıma.