Сва [Sva] [Polish translation]

Co za myśli chronią w lesie czarne jak smoła noce,

Szarym wichrem krążąc nad przykryciem ludzkiej próżności?

A w mroku nocnym schowały się pełne trwogi oczy,

Dumając nad światem przy ohydnej, obcej pustce.

Znikając w mroku, uchodząc w zasłonę opadającego śniegu

Przed odwetem wiatru i zwu mamiącej głuszy,

Uciekniesz na zawsze od głodnego szarego stada!

Tylko igraszki ze śmiercią i pomruk wycieńczonej duszy.

Żal skuł okowami,

Jasną gołąbką przelecę

Nad oknem twoim.

Spojrzenie me na baszcie,

We dworze ranne skrzydło.

Niestety

Biję się ptakiem w twe okno.

Żal przemógł mnie w nocy.

Bojaźliwe serce

Opalić siłą Żaru-Ognia.

Owinę się rosą, przecieknę rzeką

Do nikąd, ból trzyma,

Mateczko-Bólu, wypuść mnie!

Swa! Rozpostrzyj skrzydła

Nad drogą życia słabą!

Pomóż na jawę wrócić

Od zapomnianego snu mego.

Swa! Usłysz mój głos!

Pomóż ze snu się ocknąć.

Z pustego mroku smolistego

Na ziemię ojczystą powrócić!