Што цяпер i хмурыш (супiш) погляды,
Калі край – ведаеш – ўсяму?
Да чаго «прабач (даруй) мне ты!»,
Раз не можаш павярнуць.
О, позна ўжо, слёзы не патушаць мой пажар.
Зноў нашто ты, ды вяртаешся,
Калі край – ведаеш -- ўсяму?
Танец нам не танцаваць...
Разам не быць мне з табой.
О, позна ўжо, слёзы не патушаць…
Слёзы не патушаць мой пажар.
Мне балюча, ўсё жыве карціна
(паблажлiвы быў я):
Любіў што, -- губы тыя, -- цалавалі іншага.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла, ўсё яшчэ тая песня.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла, адзiнюткая.
I навошта сумны погляд твой,
Калі край – ведаеш – ўсяму?
Няма сэнсу плакаць ўжо,
Раз не можаш павярнуць.
О, позна ўжо, -- i cлязьмі агонь мой...,
I cлязьмі агонь не патушыць.
Мне балюча, яшчэ ўсё карціна
(мне справ да гэтага…):
Любіў што, -- вусны тыя, -- цалавалі іншага.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла, ўсё яшчэ тая песня.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла, адзiнюткая.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла, ўсё яшчэ тая песня.
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла, засталась адна…