— Siénte! Vedérte sèmpe, ògne mumènto
tenérte ‘nnanza e nun putérte dì'
tutto lu bène ca pe tte me sènto
ancòra ‘mpietto, è còsa 'a fa’ murì’!
Passa n'anno e ne passarranno ciénto,
sémpe stu còre restarrà accussì;
chi sulo sape ch'è chisto trummiénto,
chi sulo 'o ssape me po' cumpiatì’!
E pure... e pure tu, bellézza mia,
lu vaso ca me diste l'hê scurdato...
e mo quanno me véne 'appucundria
ca me fa penzà a te ca m'hê lassato,
addò tu me vasaste s'accalóra
e me pènzo ca tu me vase ancòra!